Jan Piet, kun je eens vertellen waar jij zoal tegenaan loopt bij het leidinggeven aan je team?

Ik heb het nooit over mijn team. Ja, mijn voetbalteam! Elke woensdagavond trainen en zaterdagmiddag een wedstrijd met drie helften! Ik sta links achter.

Trouwens, het klinkt natuurlijk wel als een geintje, maar die derde helft is heel belangrijk! In het veld wil ik nog wel eens uitvallen naar een middenvelder die zijn man laat lopen en dat gaat dan wel eens van dik hout. Dan is het mooi dat je daar later, met een biertje nog even op terug kan komen.

Maar, in mijn werk heb ik het altijd over de ploeg of de lijn.

Wat ik in het begin heel spannend vond, dat was toen ik werd gevraagd om de chef, die met pensioen ging, op te volgen.

Ik was aan de ene kant trots dat ze mij vroegen en ik weet nog dat mijn moeder bijna het huis wilde versieren. Maar ik vond het ook wel link en een beetje lullig voor de andere jongens. Karel werkt hier al acht jaar, Dirk ook al zes en Rex heeft een afgemaakte opleiding in de levensmiddelen. Ik was benieuwd hoe die zouden reageren, want in principe konden zij natuurlijk ook de nieuwe chef worden. Maar ze vroegen mij!

En.. ze legden mij ook uit waarom ze mij vroegen en niet een van de anderen. Dat had te maken met mijn houding. Ik was ook altijd best wel positief en als er overgewerkt moest worden dan keek ik niet op een uurtje extra en wat meespeelde; ik zag het werk, of eigenlijk zag ik tijdens het werk al waar het verderop eventueel mis zou kunnen gaan. Ik was altijd benieuwd naar de planning. Niet alleen voor die dag, maar voor de hele week. Dan kon ik kijken hoe het met de voorraad zat, het papier, het plaksel, de stickers. Dat vond ik leuk!

Mijn ploeg heeft het goed opgepakt dat ik de nieuwe chef werd, maar dat heeft wel even geduurd. In het begin werd ik toch uitgeprobeerd. Toen er een keer geen folie was, werd er naar mij gekeken, terwijl ze daar vroeger zelf achteraan gingen. Echte problemen heb ik alleen gehad met Karel en Rex.

Karel was kwaad, dat ik het werd en hij niet. Hij vond dat hij minstens zo goed was als ik, en dat liet hij ook constant horen aan iedereen die het weten wilde. Na twee weken was ik het zat en ben ik naar hem toe gegaan en heb hem apart genomen. Ik heb hem gezegd dat het mijn schuld niet was dat ik hier nou de leiding had en niet hij. Het was een beslissing die door het managementteam was genomen en dat ik niet in dat team zat en dat als hij klachten had dat hij dan maar naar het MT moest stappen. 

Na dat ‘gesprek’ was het een paar dagen koel tussen ons, maar nu is het prima.

Rex voelde zich ook gepasseerd, maar dat kan ik me ook wel voorstellen. Hij deed een paar keer lullig naar mij, alsof ik het nooit zou leren. Daar heb ik nauwelijks op gereageerd. Vorige maand vertelde hij dat ie een andere baan had. In de zuivel als eerste operator  ‘met de mogelijkheid om door te groeien tot ploegleider’. Prima toch. 

Trouwens, nu ik erover nadenk… ik had het over mijn voetbalteam, en de derde helft. En dat je dan met een biertje het nog even kon hebben over een rotopmerking die je in het vuur van de strijd gemaakt had.

Zo werkt het in mijn ploeg ook. Vaak spreek ik de mensen uit mijn ploeg even in de kantine, of in het magazijn, of ik zoek ze op, op een rustig moment als alles lekker draait aan hun lijn. Ik vind het prettig om op die manier leiding te geven. Ik hou niet zo van dat formele.


Bij alle trainingen kun je de vervolgverhalen vinden van Jan Piet, Joris, Cornelia en Achmed.

Wil je updates van Leiderschapsplein.nl ontvangen? Klik dan op de Facebooklikebutton onder aan deze pagina. Als welkomstgeschenk mailen we je het complete E-book 'Praktijkverhalen'.