Cornelia, welke gesprekken voer jij zoal, als leidinggevende?
Ik voer twee keer per jaar een persoonlijk gesprek met mijn acht dames.
Toen ik vier jaar geleden begon was daar nog geen sprake van. Ik had nooit een gesprek gehad met mijn leidinggevende. Ja, als er iets niet goed ging, dan kon je bij haar op het matje komen en kreeg je aandacht. Maar alleen als het niet goed ging!
Toen zij met een boel narigheid wegging, hebben we een poosje een adviseur op het gebied van personeelszaken over de vloer gehad.
Zij heeft met de directeur een nieuw systeem opgezet, want tot die tijd bewaarde hij alle officiële papieren in een of twee losse mappen en dat was een chaos. Wij wisten niets van officiële zaken zoals werktijden, betaling van overuren, pauzetijden en andere zaken die in de cao geregeld waren. Wij stopten gewoon met werken als het werk klaar was en als je moest overwerken dan deed je dat met zijn allen. Echt een familiebedrijf.
Het ging allemaal heel gemakkelijk, te makkelijk zeg maar. Ik weet nog, we hadden een keer een bijscholing over HCCP, hygiëne wetgeving.
En de docente stond ons in de fabriek uit te leggen dat het van levensbelang was dat we onze sieraden afdeden als we gingen werken – behalve mijn trouwring –, dat we haarnetjes op moesten, handen wassen als je naar een andere ruimte ging en nog wat van die zaken.
In ieder geval, we stonden daar allemaal met witte jassen aan en kapjes op steriel te wezen toen de deur open ging.
Er kwam een man in een geel regenpak binnen lopen, laarzen aan, zuidwester op. Hij keek niet op of om, zag ons nauwelijks staan, liep door de hal heen naar een kast en haalde daar twee werphengels en een viskoffer uit. Vervolgens liep hij weer langs ons naar buiten. Die docente stond met open mond te kijken. Wij niet.
Het was gewoon de vader van onze directeur, de oprichter van het bedrijf een echte visliefhebber, hij had zijn vis spulletjes achter in de productieruimte en vond het mooi visweer. De docente had weer lesstof voor een uurtje..
Maar goed, er kwam een personeelsvolgsysteem. Iedere leidinggevende, dat waren er toen vier, moest drie keer per jaar een voortgangs- en functioneringsgesprek met zijn/haar medewerkers gaan voeren. Er werd een personeelsdossier voor iedere medewerker aangelegd en de verslagen van de gesprekken kwamen daarin, maar ook andere gegevens zoals opleiding, datum indiensttreding, cursussen die gevolgd waren enzovoort.
We kregen ook een cursus hoe je dit soort gesprekken kunt voeren, we moesten op elkaar oefenen. Heel leerzaam, ik heb toen een correctiegesprek met onze baas gevoerd. Echt lachen.
Maar het is wel goed geweest om dat op deze manier met elkaar in te voeren. Inmiddels zijn we een paar jaar verder. We zijn afgestapt van het voeren van drie gesprekken, twee is voldoende.
De dames vonden het in het begin een verplichting, maar inmiddels zijn ze eraan gewend en vragen ze me soms of het nog niet tijd wordt om een gesprek te voeren. Het is altijd weer even wennen, zo’n gesprek. Je zit toch een beetje geforceerd bij elkaar aan een tafeltje met een lijstje met punten en een verslag van het vorig gesprek.
Maar toch heb ik dat juist nodig om met wat afstand de dagelijkse dingen met elkaar door te spreken. En ik merk dat de dames het ook op prijs stellen om even alle aandacht van mij te krijgen en rustig met elkaar de gang van zaken door te nemen.
En het mooie is, ik kan mijn verhaal over hun kwijt, maar ik krijg zelf ook veel te horen over mijn manier van leidinggeven. Soms is dat leuk, soms hoor ik dingen waarvan ik dacht dat ik dat allang al niet meer deed.
Het is in ieder geval heel leerzaam.
Bij alle trainingen kun je de vervolgverhalen vinden van Jan Piet, Joris, Cornelia en Achmed.
Wil je updates van Leiderschapsplein.nl ontvangen? Klik dan op de Facebooklikebutton onder aan deze pagina. Als welkomstgeschenk mailen we je het complete E-book 'Praktijkverhalen'.